Amsterdam / Μαούνα

a Amsterdam / 1990 copyright Lambros Galanis
Μαούνα, αραγμένη σε κάποιο από τα πολλά κανάλια της πόλης.
Είχε τόσο όμορφες γραμμές που αμέσως μου τράβηξε την προσοχή. Τελικά όμως, επικεντρώθηκα σ' αυτή τη λεπτομέρεια, κυρίως λόγω του έντονου κοντράστ με την απόλυτη κυριαρχία λευκού και μαύρου.

Παξοί / Βάρκα

a Παξοί / 1999 copyright Lambros Galanis
Με ταξιδεύει τόσο πολύ αυτή η εικόνα...

Νυμφαίο / Κοιμητήριο Ι

α Νυμφαίο / 2007 coryright Lambros Galanis

Είχαμε ανέβει Μάρτη μήνα στο Νυμφαίο και τη συγκεκριμένη μέρα ο καιρός ήταν πολύ κακός για φωτογραφία... καθόλου φως, υποψία βροχής και κάτασπρος ουρανός. Είπα λοιπόν, για να μη χάσω τη μέρα, να βάλω το picture style στο monochrome και να δοκιμάσω την τύχη μου στο Α/Μ. Είχα επισκεφθεί από την προηγούμενη μέρα το κοιμητήριο της κοινότητας και βρήκα πως το μέρος είχε κάτι το υποβλητικό. Έτσι αποφάσισα να ξαναπάω για φωτογράφηση. Αυτή είναι μια από τις εικόνες που έκανα εκείνο το πρωινό. Ο σπασμένος σταυρός, έτσι όπως στεκόταν μόνος, στερεωμένος όπως-όπως, ερχόταν σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, πλούσια σε διάκοσμο, μνήματα και επέτεινε αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα μοναξιάς που συνήθως κυριαρχεί σε ένα τέτοιο χώρο.

Νυμφαίο / Κοιμητήριο II

α Νυμφαίο / 2007 coryright Lambros Galanis
Από την ίδια σειρά φωτογραφιών, όπως και η προηγούμενη. Τα κωνοφόρα, τεράστια σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγέθη, έτσι όπως φοντάρουν στον κάτασπρο ουρανό γυμνά από φύλλωμα, μου δημιούργησαν μια αίσθηση εγκατάλειψης. Μου τράβηξε, επίσης, το ενδιαφέρον και το πλακόστρωτο, που οδηγεί το μάτι προς το βάθος της εικόνας.

Αντίπαξοι / Βουτούμι

α Αντίπαξοι / 1999 Copyright Lambros Galanis
Η παραλία Βουτούμι στους Αντίπαξους. Από τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα, αλλά, σε περίοδο αιχμής η πολυκοσμία είναι ανυπόφορη...
Οι Παξοί και οι Αντίπαξοι τα δυο αυτά γλυκύτατα νησάκια στα νότια της Κέρκυρας, Αύγουστο μήνα, ήταν γεμάτα Ιταλούς επισκέπτες. Δεν ξέρω αν ήταν μόδα εκείνης της χρονιάς ή συμβαίνει συνέχεια, αλλά όλοι -άνδρες και γυναίκες- κυκλοφορούσαν φορώντας παρεό και ένα στρώμα θαλάσσης στο χέρι. Το εντυπωσιακό ήταν πως τα στρώματα δεν τα ξεφούσκωναν και κυκλοφορούσαν με αυτά, παντού... στα λεωφορεία, στα θαλάσσια ταξί, οδηγώντας τα νοικιασμένα σκούτερ, στα ψώνια, στα καφενείο. Ευτυχώς, στις βραδινές εξόδους τους ήταν οι γνωστοί, ντελικάτοι, Ιταλοί που όλοι ξέρουμε...

Σίφνος / Άνοιξη στο Τρουλάκι

αΣίφνος / 2005 copyright Lambros Galanis
Ποιος είπε πως οι Κυκλάδες είναι ξερονήσια; Απλά έχουμε συνηθίσει να τις επισκεπτόμαστε το κατακαλόκαιρο.
Αυτή η ολάνθιστη λουρίδα γης ήταν πολύ μακριά μου για να την δω με γυμνό μάτι. Μόλις τη διέκρινα, κοιτάζοντας μέσα από τον τηλεφακό, είπα να δοκιμάσω να την απομονώσω. Αποφάσισα να πλησιάσω, όσο μπορούσα, αλλά και πάλι το κάδρο περιείχε πολλά άσχετα στοιχεία. Καθώς κόλλησα με αυτή την εικόνα, είπα να την παλέψω εξαντλώντας τον εξοπλισμό μου. Χρησιμοποίηση φακό 200mm με τηλεκονβέρτερ 2x, πολωτικό φίλτρο και τρίποδο. Το Velvia 50 που είχα στη μηχανή ήταν ό,τι καλύτερο -όχι βέβαια όσον αφορά την ταχύτητα αλλά λόγω λεπτού κόκκου. Με 400mm πια, είχα μια σύνθεση πολύ κοντά σε αυτό που ήθελα. Αν δείτε σε μεγέθυνση το πρωτότυπο δεν θα πιστεύετε με τη λεπτομέρεια που έχει καταγραφεί.

Θεσσαλονίκη / Βόλτα στη βροχή

α Θεσσαλονίκη / 1987 copyright Lambros Galanis
Βρισκόμουν μέσα σε αυτοκίνητο, στη θέση του συνοδηγού, και κινούμασταν στον παραλιακό δρόμο. Είδα την κοπέλα να προχωράει, χαλαρά, στην βροχή. Είχα ακουμπισμένη, ανάμεσα στα πόδια μου, την Canon F1 New (μια μηχανή χωρίς auto focus ή άλλους αυτοματισμούς). Κατέβασα το τζάμι, σήκωσα την μηχανή και τράβηξα -εν κινήσει- μια μόνο λήψη... αυτό που λέμε "ό,τι κάτσει"... χωρίς νετάρισμα, χωρίς φωτομέτριση, και με φορτωμένο ένα slide της κακιά ώρας. Στην προκειμένη περίπτωση, ο παράγοντας τύχη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Εγώ, το μόνο που έκανα, ήταν το ότι "είδα" την εικόνα. Η κίνηση της κοπέλας και η θέση της μέσα στη σύνθεση, το τελείωμα του πεζοδρομίου καταλαμβάνοντας το 1/3 του κάδρου, το πέταγμα των γλάρων, η εκφώτιση, το νετάρισμα, όλα "πέτυχαν" με ένα τρόπο μαγικό.
Όταν εμφάνισα το φιλμ και το έδειξα στους συμμαθητές μου στη σχολή φωτογραφίας, κατάλαβα από τις αντιδράσεις τους πως η συγκεκριμένη λήψη κάτι έλεγε. Στην πορεία, κατέληξε να είναι μια από τις 3-4 αγαπημένες μου εικόνες.

Ζαγόρι / Προσκυνητάρι

a Ζαγόρι / 2007 copyright Lambros Galanis
Προσκυνητάρι στο γεφυράκι του Καπετάν Αρκούδα.
Υλικά, χωροταξία και ατμόσφαιρα, σαν να βλέπεις ολόκληρο το Ζαγόρι σε μικρογραφία.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει για τα καλά και, ευτυχώς, δεν βαρέθηκα να πάω να πάρω το τρίποδο. Έβγαλα αρκετές λήψεις και επειδή μου άρεσε το θέμα έκανα αρκετό bracketing για να το σιγουρέψω. Άλλωστε τώρα με τα ψηφιακά αρχεία δεν κοστίζει και τίποτε. Βέβαια και εδώ δούλεψε ο γνωστός νόμος του Μέρφι με αποτέλεσμα η λήψη που μου άρεσε περισσότερο να είναι και η πλέον υποφωτισμένη. Οι καλοί συνάδελφοι από το τμήμα photoshop ανέλαβαν να διορθώσουν κάπως την κατάσταση χωρίς να αλλοιωθεί το ύφος της εικόνας.