α Θεσσαλονίκη / 1987 copyright Lambros GalanisΒρισκόμουν μέσα σε αυτοκίνητο, στη θέση του συνοδηγού, και κινούμασταν στον παραλιακό δρόμο. Είδα την κοπέλα να προχωράει, χαλαρά, στην βροχή. Είχα ακουμπισμένη, ανάμεσα στα πόδια μου, την Canon F1 New (μια μηχανή χωρίς auto focus ή άλλους αυτοματισμούς). Κατέβασα το τζάμι, σήκωσα την μηχανή και τράβηξα -εν κινήσει- μια μόνο λήψη... αυτό που λέμε "ό,τι κάτσει"... χωρίς νετάρισμα, χωρίς φωτομέτριση, και με φορτωμένο ένα slide της κακιά ώρας. Στην προκειμένη περίπτωση, ο παράγοντας τύχη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Εγώ, το μόνο που έκανα, ήταν το ότι "είδα" την εικόνα. Η κίνηση της κοπέλας και η θέση της μέσα στη σύνθεση, το τελείωμα του πεζοδρομίου καταλαμβάνοντας το 1/3 του κάδρου, το πέταγμα των γλάρων, η εκφώτιση, το νετάρισμα, όλα "πέτυχαν" με ένα τρόπο μαγικό.
Όταν εμφάνισα το φιλμ και το έδειξα στους συμμαθητές μου στη σχολή φωτογραφίας, κατάλαβα από τις αντιδράσεις τους πως η συγκεκριμένη λήψη κάτι έλεγε. Στην πορεία, κατέληξε να είναι μια από τις 3-4 αγαπημένες μου εικόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου